ایران ما

در این مستند تلویزیونی، نگاهی بی‌واسطه و بدون پیرایه به زندگی روزمره مردمی انداخته شده که در دل جریان‌های اجتماعی و فرهنگی، به مسیر خود ادامه می‌دهند.این اثر بخشی از روایت کلان «زندگی جریان دارد» است؛ روایتی که می‌کوشد حضور و پایداری مردم را در شرایط مختلف به تصویر بکشد، حتی زمانی که خبری از

در میان شلوغی و گرمای پمپ‌بنزین، دست‌هایی پیدا شدند که نه سوخت، بلکه خنکای محبت پخش می‌کردند.در این روایت ساده اما پرمعنا، هندوانه بهانه‌ای‌ست برای نزدیک شدن دل‌ها؛ تکه‌ای خنک از مهربانی در گرمای شهر. این اثر کوتاه آرشیوی، تولیدی از استان قزوین، تصویری است از لبخندهای کوچک، اما تاثیرگذار؛ روایتی از زندگی که حتی

در دل روزهایی سخت، پناه بعضی‌ها نه دیوار بود، نه سقف، بلکه دستان گرمی که بی‌هیچ چشم‌داشتی پناه شدند.مستند «پویش پناه» روایتی است از مهربانی بی‌منت مردم قزوین؛ مردمی که برای هموطنان آواره، نه فقط غذا پختند، که با دل‌شان پناه ساختند. از دیگ‌های جوشان در کوچه و حیاط، تا لبخندهایی که در سرمای بی‌خانمانی

در روزهایی که خانه برای برخی فقط یک خاطره شده، دل‌های مردم قزوین خانه‌ای تازه ساخته‌اند؛ با آغوشی باز، دیگی بر آتش، و غذایی گرم که بوی محبت می‌دهد.این مستند، روایتی ساده اما پرشور از مردمی‌ست که در دل بحران، سنگ تمام گذاشتند برای هم‌وطنانی که ناچار از خانه و کاشانه خود کوچ کرده‌اند. با

در دل این گزارش، تصویری از شور پنهان نسل ماست؛ شوری که در سکوت میدان‌ها جریان دارد، بی‌آنکه اغیار درک کنند.این تولید از اصفهان، روایتی است از نبردی بی‌صدا و عشقی بی‌ادعا، در دل روایت جنگ.

در این اثر، دعا نه نشانه‌ی ضعف، بلکه جلوه‌ای از آگاهی و قدرت است.اینجا کسی دعا می‌کند که ایستاده است؛ نه از ناتوانی، بلکه از فهم بزرگی که در بندگی نهفته است.