پویش پناه

در دل روزهایی سخت، پناه بعضی‌ها نه دیوار بود، نه سقف، بلکه دستان گرمی که بی‌هیچ چشم‌داشتی پناه شدند.مستند «پویش پناه» روایتی است از مهربانی بی‌منت مردم قزوین؛ مردمی که برای هموطنان آواره، نه فقط غذا پختند، که با دل‌شان پناه ساختند.
از دیگ‌های جوشان در کوچه و حیاط، تا لبخندهایی که در سرمای بی‌خانمانی گرمی آفریدند، این اثر روایتگر قدرت همدلی است؛ آنجا که دولت‌ها گاهی کم می‌آورند، اما دل‌های مردمی، راه را باز می‌کنند.